Roze nagels, nachtshiften en portofoonverhalen

Kalimera Nederlanders,

Hopelijk wordt het niet helemaal het vaste riedeltje dat de blog te laat is, maar we kunnen helaas niks beloven. Wat mogelijk wel gaat schelen is dat de nachtdiensten voorbij zijn. Afgelopen weekend hebben zes van onze strijders (Jaron, Jiddo, Tobias, Jiddo, Miriam en Annerieke) drie keer een nachtdienst gedraaid (za-zo, zo-ma, ma-di). De andere strijders (Jochebed, Nelie en Plonie) hebben middag- en avonddiensten gedraaid. Voor de blog wordt dit een beetje ingewikkeld om te schrijven, maar we gaan ons best doen.

Zaterdag om 12.00 begon de middagdienst van Jochebed, Nelie en Plonie. Zij hebben gewerkt tot ongeveer 21.00 ‘s avonds waarna er thuis een overheerlijke maaltijd op hen wachtte, bereid door onze kok Jan! Deze dag hebben ze gewerkt bij new arrivals, zijn er keukendiensten gedraaid en is er afval geraapt rondom en in het kamp. Voor de groep van de nachtdienst was het overdag vooral een chill-daagje (lees: zwemmen/van de rotsen af duiken). De chillsessie duurde tot ongeveer 5 uur, waarna we gingen eten. Ook dit eten werd bereid door Jan. Doordat er in de Lidl geen hamburgers of iets dergelijks te koop was zijn we uitgekomen op broodjes visstick – klinkt misschien minder lekker, maar het is zeker een aanrader! Met een lekker pittenbroodje, wat tzatziki-saus en een skrikkelijk lekkere salade was onze maaltijd compleet. Degenen die nog geen ijsje ophadden, sloten de maaltijd af met een ijsje (deze keer wat goedkoper ijs #vandeLidl). Vervolgens de nachtdienst. Dit houdt in dat wij met z’n zessen soort de regie over het kamp hadden, aangezien we de enige vrijwilligers waren. Dit ging ook prima -> het was een rustige nacht. Bij een nachtdienst zitten er vijf mensen bij de verschillende gates, terwijl de 6e de floater is (zorgt voor de vijf mensen als ze iets nodig hebben en houdt het kamp verder in de gaten). We zijn de nacht doorgekomen, al was het zwaar. Sommige diehards onder ons (Jiddo, Tobias en Annerieke) zijn na de nachtdienst zelfs nog, met Jochebed, Nelie en Plonie, mee naar de kerkdienst geweest. In deze kerkdienst werd lekker veel gezongen en er werd een preek gehouden die vertaald werd naar vier andere talen. Het was een hele gave ervaring om dit mee te maken! Na de kerkdienst gingen we of naar bed of nog even buiten uitrusten. Jochebed, Nelie en Plonie hadden om 16.00 weer een avonddienst, waarin de main-gate moest worden bewaakt of er bijgesprongen moest worden bij de new-arrivals. Wanneer je bij new arrivals moet werken zorg je ervoor dat de mensen de basisbenodigdheden hebben (drinken, eten, kleding en verzorgingsspullen). Rond 00.00 was de shift van deze drie strijders klaar, waarna ze afgelost werden door de nachtshiftstrijders (dit is dus de nacht van zondag op maandag). Deze shift was wat drukker dan de vorige nacht en ook wat zwaarder (de moeheid begon bij de meeste toch wel parten te spelen). Deze avond was er namelijk de voetbalwedstrijd tussen Barcelona en Real Madrid (1-3). Op een groot scherm werd dit geshowd, waardoor we soort een grote buiten-bioscoop hadden. Voor de mensen van het kamp die de wedstrijd niet konden volgen, werden updates over de portofoons gegeven of werd de internetpagina steeds gerefreshed, om de wedstrijd toch te kunnen volgen (na elk gejuich werden we verwachtingsvol aangekeken). Tijdens elke shift die we draaien hebben we beschikking over portofoons. Zeker tijdens de nachtdiensten komen deze van pas om elkaar wakker te houden (er worden grappen verteld, er worden Bijbelgedeelten voorgelezen of er galmt ineens een mooi muzieknummer door het kamp…#verdergebruikenwedeportofoonsuiteraardooknuttig). En wanneer het rustig was op de portofoons hielden we onszelf wakker met het kijken van een film, het lezen van een boek of ijsberen voor onze gates. Sommigen van ons hadden ook nog mooie gesprekken met de nog wakkere bewoners van het kamp (die trouwens heel lief voor ons zorgen door thee en dergelijke te brengen). Zo rond half negen konden we weer naar huis, waar eerst ontbeten en gesoapt werd en daarna gauw naar bed (dit was dus op maandagochtend). Voor Jochebed, Nelie en Plonie was er vandaag weer een avonddienst (van 16.00 – 00.00). Jullie verwachten het waarschijnlijk al, maar er moesten mensen bij new arrivals zijn (Jochebed en Plonie), terwijl Nelie weer haar lievelingsgate mocht bemannen (degene waar ze de hele tijd achter de kinderen aan moet rennen :)). Ze heeft zelfs haar duimnagels knalroze laten lakken! De nachtshift begon deze (maandag)avond voor onze strijders later dan normaal, aangezien er een foutje was met het vervoer -> ze werden een uur later dan normaal opgehaald (EEN UUR LANGER SLAPEN MENSEN #maarnietecht,wantwewarenaluitbed). Deze nachtdienst was de laatste, wat voor ons een verademing was. Toch hebben we ook deze nachtdienst nog mooi afgerond: Tobias heeft ons allemaal voorzien van redbull, Jan, Jiddo, Miriam en Jaron hebben een gate bemant en Annerieke heeft hygienekits klaargemaakt bij de new arrivals tent. Op dit moment zijn er 180 new arrivals (het is dus niet zo dat er geen nieuwe mensen meer komen)! Rond 08.00 was de shift klaar, waarna we naar huis gebracht werden door Tobias. Tobias ging daarna zelf weer skrikkelijk diehard terug naar het kamp, OM EEN DUBBELE SHIFT TE DRAAIEN. De rest van onze nachtshiftstrijders genoten nog even heerlijk van de croissantjes die gehaald waren door Plonie en Nelie (ah, wat lief) en gingen daarna richting bed. Onze nachtdiensten zitten erop en we kunnen vanaf nu weer gewoon meedraaien met onze andere strijders (vanaf woensdagavond in ieder geval, want dan is de eerste shift weer voor de nachtstrijders). Er klonken al wel enige geluiden dat sommige nachtstrijders al eerder terug wilden naar het kamp, dus mogelijk gaan er vanmiddag om 16.00 meer strijders, dan alleen Jochebed, Plonie en Nelie, mee dan gepland. Maar we gaan het zien mensen. Het was in ieder geval een zware en gave ervaring om een keer nachtdiensten te draaien. Sommigen van ons zijn dankbaar dat we deze doorgaans niet hebben, terwijl anderen het liefst altijd ’s nachts zouden willen werken (JAN).

Hopelijk was deze blog enigszins overzichtelijk, ondanks dat het best ingewikkeld lag zo met twee groepen. Tevens hopen we ook dat er niet het beeld geschetst wordt dat onze nachtstrijders meer diehard zijn dan onze overdagstrijders, want dit is uiteraard niet waar :)!

We willen afsluiten met het bedanken van God, aangezien Hij ons deze afgelopen week kracht gegeven heeft om de mensen van het kamp te kunnen dienen. Of het nu was door praktisch bezig te zijn, door een vriendelijke glimlach of door een mooi gesprek.

Soli deo gloria!

Kusjes,
De Lesbosstrijders