Gate-daggie, kinderen, roze parasol, mokerveel

06.30 9 augustus. De wekker gaat. Na veel gekreun en gesteun hijsen onze lichamen zich uit bed. We mogen weer! Na de wachtrijen voor de douche bij de dames en de heren die nog een extra uiltje knappen (zowaar zijn de mannen tot nu toe steeds te laat) staan we om half 8 klaar om op ons vervoer te wachten. We persen ons met 12 personen in een 9 persoonsbus en met enkele armen en benen naar buiten wapperend begeven we ons naar het kamp. Daar aangekomen krijgen we de briefing van die dag en worden de taken verdeeld. Voor veel van ons wordt het vandaag een gate-daggie. Dit houdt in dat we bij het hek van verschillende gates staan en daar checken of de juiste mensen naar binnen gaan. Voor Nelie houdt het verder ook in dat ze de hele dag achter kinderen aan holt, om ze als schapen weer achter het hek te krijgen :). Annerieke holt vooral achter haar roze parasol aan, aangezien meerdere mensen daar wel iets in zien en er dus gewoon lekker mee aan de wandel gaan. Degenen die vandaag geen gate bemannen houden zich bezig met het sjouwen van boilers en bedden (Jaron) of het schoonmaken van de new-arrivals tent (Jochebed) (of eigenlijk het toekijken daarbij, aangezien alle schoonmaakspullen je uit handen genomen worden zo gauw je iets aanraakt). Tijdens ons werk hebben we geen tijd voor een toiletbezoek of eten, maar hebben we wel mooie gesprekken met de mensen van het kamp. Of het nu in het Frans, gek-Frans, Engels of door middel van handen en voeten werk is…

Rond half 5 dient onze aflossing zich aan. Tevreden en voldaan begeven we ons naar het informatiepunt, waar we tante Hannie opzoeken om ons weer naar huis te brengen. Wederom persen we ons in onze bus (die trouwens een raam en een goed sluitende deur mist) en we vertrekken naar onze appartementen. Daar aangekomen rennen we naar binnen om ons te laten omgeven door het wonder dat airconditioning heet. Na 10 minuten rennen we echter in ons zwemgerei weer naar buiten en nemen we meerdere zeer verfrissende duiken in de haven. Deze keer hoeven we ons niet druk te maken over zee-egels, aangezien deze zich op de bodem bevinden en wij zelf de bodem niet aan kunnen raken. Tobias vult dit verhaal echter aan door te vertellen dat er mogelijk wel haaien zitten. Toch zwemmen we er lustig op los of slapen we als prins(ess)en op de erwt op de rotsen. Rond 8 uur schuiven we aan de tafel bij Jiddo die een heerlijk prutje met spaghetti heeft gemaakt (Jiddo noemde dit zelf overigens als eerste prutje :)). We sluiten de overheerlijke maaltijd af met een superdure bak ijs, waarbij we optimaal genieten van elke hap. Na dit toetje hebben we ons SOAP-moment en sluiten we de avond af. Daarna genieten we in ons bed of buiten nog even na van deze tweede dag, waarop we mokerveel gedaan hebben en zien we uit naar morgen, onze eerste avonddienst.

Slaap lekker Nederland!

Kissies/Met vriendelijke groet,
De Lesbosstrijders